Το όνομα του αείμνηστου δημοσιογράφου και πατέρα της Σοφίας Βούλτεψη έγινε αντικείμενο του άγριου καυγά στη Βουλή με πρωταγωνίστριες την κόρη του και την Ραχήλ Μακρή των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Μια εμβληματική μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας με έντονη πολιτική δράση που ξεκίνησε από την εθνική αντίσταση και τον ΕΛΑΣ, πέρασε από την Μακρόνησο, «ξεσκέπασε» τη δράση του παρακράτους στην υπόθεση Λαμπράκη ήταν ο Γιάννης Βούλτεψης. Το όνομα του αείμνηστου δημοσιογράφου και πατέρα της Σοφίας Βούλτεψη έγινε αντικείμενο του άγριου καυγά στη Βουλή με πρωταγωνίστριες την κόρη του και την Ραχήλ Μακρή των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ποιός ήταν ο Γιάννης Βούλτεψης:

Ο Γιάννης Βούλτεψης, γεννήθηκε στο Αργοστόλι και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1940 και στη συνέχεια κατατάχθηκε στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Ακέλας». Συνελήφθη από τους Άγγλους και παρέμεινε κρατούμενος μέχρι το 1945. Το 1946 μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας συνελήφθη και πάλι για παράβαση περί του τύπου και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών με τριετή εκτοπισμό στη Μακρόνησο.

Μετά τη Βάρκιζα συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Άγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946 ως διευθυντής της εφημερίδας τού ΕΑΜ «Ελεύθερη Κεφαλλονιά» και καταδικάσθηκε για «αδικήματα Τύπου» σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση. Απολύθηκε στις 29 Μαΐου 1952 με βάση ένα νόμο που «ευεργετούσε» τον Τύπο και προσήλθε στο Στρατό ως «νεοσύλλεκτος». Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου «υπηρέτησε» ως «λοιπός οπλίτης» (χωρίς όπλο, αλλά με τις δέουσες… νυκτερινές ασκήσεις).

Συντάκτης της «Αυγής» από τον Μάρτιο του 1953, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύτηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό «για την πληρεστάτη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανταρτικού έργου».

Σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.

Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας έγραψε στα περιοδικά «Επίκαιρα» και «Αντί» και εργάσθηκε στις ημερήσιες εφημερίδες «Ελληνικόν Μέλλον», «Απογευματινή», «Ελεύθερος Τύπος» και «Μεσημβρινή». Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Έγραψε τα βιβλία: «Υπόθεση Μανώλη Γλέζου» (1960). «Η Μεγάλη Πορεία» (1961), «Υπόθεση Λαμπράκη» (1966), «Ο Ανατολικός Άνεμος» (Φεβρ. 1967), «Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας» (1976) «Συναγωνιστής Ακέλας» (1983), «Η Άγνωστη Τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη» (1984), «Η Αποκάλυψη του Φασισμού» («Mussolini Socialfascista» του Τζιόρτζιο Μπόκκα και το «Το Δόγμα του Φασισμού» του Μπενίτο Μουσσολίνι) με εισαγωγή, σημειώσεις και κατατοπιστικά προσαρτήματα (1984), «Η Πολιτική Διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η Αντίσταση του Ανδρέα» (1985), «Πρόκληση» (1986).

Ο Γιάννης Βούλτεψης πέθανε στις 2 Ιανουαρίου του 2010 σε ηλικία 87 ετών.

πηγή